Sensi, een kruising Mechelse herder, was onze eerste hond “uit het buitenland”, welliswaar België maar toch over de grens. Net dan, namelijk Canina in Essen. Sensi was gezien de opgezwollen tepelhoven waarschijnlijk als fokteefje gebruikt en later bleek ook dat haar baarmoeder vol met cysten zat dus kort nadat ze bij ons kwam moest er al een operatie aan te pas komen. Voor de zekerheid baarmoeder laten weghalen. Sensi was qua karakter een andere hond dan dat wij tot op dat moment gewend waren. Ze was in haar eerste jaren bij ons bijzonder waaks, blaffend en aan de lijn soms erg fel, kortom karaktereigenschappen die je bij een Mechelaar wel meer tegenkomt, maar bij haar sterk haar gedrag bepaalden. Ze paste na verloop van tijd wel heel mooi in onze roedel en bracht er balans in. Lady was als oudste eigenlijk als vanzelf de alphadog, Nero was en bleef de speelse puber en Sensi (na een jaartje) het rustgevende ankerpunt in de roedel. We hebben daarvoor wel een gedragsdeskundige voor moeten inschakelen (Bert van Straten van Pack Leader) Sensi was een hond die altijd een soort van warm nestje zocht, waar ze ook was. We noemden haad ook een kussenprinces, want als er kussens waren dan was ze eerste minuten lang bezig om die te rangschikken naar haar zin en ging er dan (liefst bovenop) op liggen. Maar als er geen kussens waren, dan zocht ze je op en krulde zich helemaal tegen je aan met een diepe zucht.
In gezelschap van andere honden was ze een “vredesstichter”, als het spel te heftig werd ging ze gewoon tussen de twee honden instaan en door de rust die ze uitstraalde daalde de energieniveaus van de andere honden en werd het spel weer leuk. Was net of ze niet wilde dat er ruzie was en als het dan toch gebeurde, ze deze meteen suste.
Sensi is in medisch opzicht altijd wel een apart geweest. Na de hysterectomie werd al snel duidelijk dat allergie een hele belangrijke factor in haar leven zou gaan spelen. Vooral in de zomers. Een paar keer zijn we met haar in Amsterdam, waar er een specialisatie zit in Medisch Centrum voor Dieren geweest want met allergie is het vaak zoeken naar een speld in een hooiberg. Medicijnenapotheek groeide aardig, Corticosteroiden, Apoquel, Antihistaminica en op het laatst geprobeerd met desensibilatie injecties. De Apoquel hielp nog het beste maar kon ook niet de vervelende zomerse jeuk wegnemen. Op latere leeftijd is er operatief een ingekapseld gezwel verwijderd bij haar poot en laboratoriumtest wees uit dat ze een agressieve vorm van bloedkanker had. De dierenarts vroeg ons om onszelf voor te bereiden, het zou slechts weken, misschien zelfs dagen duren, maar dat werden dus jaren en leverde haar de door de dierenarts gegeven naam op van ‘Wondertje’. Ze had er eigenlijk geen pijn of fysiek ongemak van te hebben nadat haar pootwond genezen was.
Uiteindelijk heeft ze die strijd toch verloren en om te voorkomen dat ze een heel pijnlijk einde zou krijgen hebben we haar toen de rust gegeven die ze dubbel en dwars verdiende. Sensi was een hond die een blik had die je deed vermoeden dat ze je ten volle begreep. Op haar laatste wandeling met mij, uurtje voordat de dierenarts aan zou bellen bij ons, keek ze mij aan alsof ze wilde zeggen : “… het is goed geweest baasje, fijne tijd gehad maar laat mij nu maar gaan … “